วัน xx เดือน xx ปี xxx
วันที่มีอากาศร้อนไม่น้อยไปกว่าวันใดในเมือง "ทาฟาเนีย" อานาจักรทีเป็นใจกลางของทวีป "เทียร์ไลย์" จุดศูนย์รวมของการซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้า บ้างก็ขนสินค้าจากทางอานาจักรทิศตะวันออกมาขาย บ้างก็ขนสัตว์ทะเลจากทางอานาจักรทิศใต้ดินแดนอันห่างใกล้ข้ามภูเขามาขาย หรือแม้แต่พืชผลจากทางอานาจักรตอนเหนือที่ขึ้นในสภาพภูมิอากาศหนาวเย็นที่มีรสเลิศมากมาย เว้นแต่ทางด้านทิศตะวันตกที่มีอาจไปมาหาสู้กับอานาจักรทิศอื่นได้ สถานที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอแห่งความตาย และความมืดมน หากผู้ใดหลงเข้ามักจะหาชีวิตลอดกลับออกมาได้อยากนัก นับแบบเข้า 100 ออก 10 เลยทีเดียว
ณ. กลางจัตุรัสกลางเมือง สถานที่มีคนพุพร่านมากมายหนาตา เดินจับจ่ายชื้อขายสินค้าข้าวปลาอาหารกันอย่างคึกคื้นมีชายหนุ่มหน้าธรรมดา อายุราว 17-18ปี โครงหน้าเรียวยาวเล็กน้อย นัยตาสีดำนิล คิ้วเรียวคม คางไม่แหลมมากแต่ก็ไม่มนจนเกินไป แต่งตัวแบบชาวเมืองทั่วไป กำลังต่อรองราคาสินค้ากับพ่อค้าอุปกรณ์ครัวเรือน ด้วยสีหน้าเคร่งเคลียดอยู่
"ท่านก็ลดราคาลงให้ข้าอีกนิดไม่ได้หรือ 500ทา มันแพงไปนะ"
"แล้วคุณลูกค้าจะขอสักเท่าไหร่ดีหละ"
"สัก 250ทา เป็นไง"
พ่อค้ายงคงฉีกยิมแล้วกล่าวว่า
"โอ้ย.... ไม่ได้หลอกครับ คุณลูกค้า 250ทา กระผมก็ขาดทุนแย่สิครับ ไหนจะค่าขนสินค้า ค่าเดิน ค่ากิน ค่าวางแผงสินค้า ค้าผ่าทาง ค้าภาษีการค้า ... บลา ... บลา ... บลา ..."
จนชายหนุ่มเริ่มงงๆ จึงถามตัดไปว่า
"แล้วท่านจะลดให้ข้าได้สักเท่าไหร่หละ"
"480ทา ครับคุณลูกค้า"
"ผมขอ 350ทา ได้มั้ย แบบช่วงนี้ เงินมันไม่ค่อยจะมีนะ"
"งั้นผมลดให้อีกนิด 470ทา เป็นไงครับ"
"370" (ชายหนุ่ม ^_^")
"460" (พ่อค้า ^_^)
"390" (ชายหนุ่ม ^_^")
"450" (พ่อค้า ^_^)
"410" (ชายหนุ่ม =_=")
"440ทา ขาดตัวแล้วครับ"
"430ทา ไม่ได้หรือท่าน เงินข้าแทบไม่เหลือพอไปซื้อของอย่างอื่นแล้วนะ ถือว่าช่วยๆกันน่า"
"แหมๆ ทางผมก็ลดมามากแล้วเหมือนกัน ถ้าลดลงกว่า 440ทา เกลงว่าคงจะไม่ไหวหละครับ ถือว่าช่วยๆกันนะคุณลูกค้า"
"..." (ชายหนุ่ม =_=")
"..." (พ่อค้า ^_^)
"..." (ชายหนุ่ม =_=")
"..." (พ่อค้า ^_^)
ในที่สุดทางชายหนุ่มจึงต้องตกลงใจซื้อสินค้านั้นในราคา 440ทา ด้วยความเสียดายเงินอย่างสุดซึ่ง แล้วเดินจากออกมาเพื่อไปยังเป้าหมายต่อไปของเค้า พร้อมทั้งบ่นออกมาเบาๆ
"เนี่ยถ้าไม่ติดว่าแถวนี้ไม่มีใครเอาของชิ้นนี้มาขายแล้วหละก็ 300ทา ข้าก็คงไม่ซื้อหลอก เสียดายเงินจริงๆ"
ชายหนุ่มเดินออกมาจากจัตุรัสกลางเมืองผ่านไปยังเขตร้านอาหารและโรงแรม แล้วเดินเข้าซอยสัก 4-5ซอย ก็จะทะลุไปถึงอีกเขตที่เป็นเขตที่อยู่อาศัยของชนชั้นล่างที่อยู่กันอย่างแออัด เขาเดินผ่านบ้านหลายหลังจนมาเกิบสุดเขตนี้ ซึ่งถ้าเดิมออกไปอีกจะเป็นเขตแดนที่ติดกับกำแพงด้านทิศตะวันตก ซึ่งกำแพงด้านนี้จะมีสภาพยับเยินมากว่าด้านอื่นๆ เพราะเมื่อนานมาแล้วเคย โดนกองทัพปีศาจที่มาจากแดนตะวันตกบุกโจมตี ซึ่งไร่มาตั้งแต่หัวเมืองชั้น1,2และ3 จนมาถึงกำแพงแห่งนี้ แต่ด้วยความร่วมมือของอาณาจักรพันธมิตรต่างๆ ช่วยกันต่อสู้จนได้รับชัยชนะ และผลักดันกองทัพปีศาจจนล่นถอยกลับไปยังแนวชายแดนด้านตะวันตกตามเดิม โดยมีป่า "รากาเดส" ที่ทอดยาวตั้งแต่ทางตอนเหนือลงไปยังทะเลตอนใต้คั่นกลางอยู่ ป่านี้จึงเป็นเส้นแบ่งขอบแดนที่ไม่มีผู้ใดอยากจะก้าวล้ำเข้าไปนัก แต่ก็ยังมีคนบางพวกที่ยังกล้าเดินทางเข้าไปยังป่าแห่งนี้ เพื่อหวังจะค้นหาพืชพรรณาที่มีคุณสมบัติต้านพิษและปกป้องมนต์ดำได้ ที่ขึ้นในป่าแห่งนี้ เพื่อนำมาขายทอดในราคาที่สูง
ชายหนุ่มหยุดมองไปยังกำแพงแล้วพึมพำเบาๆว่า
"รอก่อนนะ.. อีกไม่นาข้าจะไปเยือนอย่างแน่นอน ด้วยสิ่งนี้ที่ข้ากำลังจะปรุ่งขึ้นมา หึหึ ..."
แล้วไขประตูเปิดเข้ายังบ้านรูหนุเล็กๆ ที่พ่อแม่ของเค้าได้ทิ้งไว้พร้อมเงินเก็บเล็กน้อยก่อนหายสาบสูญไปในป่าทางทิศตะวันตก เมือตอนที่เค้าอายุได้ 10ปี จนถึงทุกวันนี้ แล้วปิดประตูลงกลอน เพื่อสานต่อสิ่งที่ค้างคาเอาไว้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น