ทั้งสามคนได้เดินลงมาด้านล่างแล้วคืนกุญแจห้องพักแล้วเดินออกไปหาร้านอาหารข้างทางกิน (พวกสมชายจ่ายค่าห้องให้แล้ว) ทั้งสามเดินไปนั่งเล่นกันบริเวณสระน้ำในหมู่บ้านมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา และวิเคราะห์ไปเรื่อยเบื่อย บ้างครั้งมิเรนก็ขอตัวไปซื้ออะไรมากินเล่น ซึ่งบางครั้งก็ลากอายะไปด้วย
จนเวลาเลยบ่าย3ไปแล้วพวกเกรนจึงเริ่มดำเนินการตามแผนที่ว่างไว้ มิเรนแยกตัวเดินออกไปจากหมู่บ้านตามลำพังแล้วเกรนกับอายะจะตามไปห่างๆพร้อมสังเกตุสถาพรอบๆกายไปด้วย มิเรนเดินตามทางไปเลื่อยๆจนถึงจุดที่กำหนดตามแผนจึงทำเป็นนั่งพักสักพักแล้วเดินไปรอบๆรวบรวมกิ่งไม้มากองทำการติดไฟ แล้วหันไปกางเต็นนอนออกมาวางเอาไว้ด้านข้าง จากนั้นก็เริ่มทำอาหารเย็นเหมือนนักเดินทางตามปกติ
ส่วนเกรนซุ่มแอบอยู่บนต้นไม้ห่างออกไปประมาณ 40เมตรได้ ส่วนอายะที่มีทักษะหอบแอบสูงกว่าทำหน้าที่เฝ้าบนต้นไม้ที่ระยะ 20เมตรโดยใช้เงามืดจากต้นไม้แล้วกำบังตัว ใช้วิชาเงาสะท้อนทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า บวกกับวิชาลบจิตของตนให้เหลือเบาบางสุดไปด้วย
ผุบ!!! ผุบ!!! ผุบ!!! ผุบ!!! ผุบ!!! ผุบ!!! ผุบ!!!
ไม่นานอายะก็ได้ยินเสียงบางอย่างตรงพุ่มไม้หลายต้น โดยจุดร่วมเหมือนจะเป็นมิเรนตามแผน อายะจึงกระชัดดาบสั้นบนมือขึ้น เตรียมพร้อมติดตามทุกเวลาที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นตามแผน
"ลา ลัน ลา อิอิ หอมจัง" มิเรนหุ่งซุบอย่างสบายใจพร้อมร้องเพลงไปด้วย
ซวบ!! ตุบ!! เสียงหนึ่งกระแทกกับพื้นห่างจากมิเรนไม่มากนัก
"ฮิฮิ วันนี้ได้สาวน้อยหน้าสวยวะ" ร่างนั้นกล่าวด้วยเสียงใหญ่ ทั้งร่างคลุมไปด้วยผ้าสีดำตรงอกติดสัญลักษณ์กระโหลกสีดำพื้นขาวเอาไว้ ที่ตากระโหลกมีดอกไม้ติดอยู่ด้วย
"เอะ พวกเจ้าเป็นใครกัน" มิเรนมีท่าทีตกใจลุกขึ้นกล่าว
จากนั้นก็มีเสียงกระแทกพื้นขึ้นอีก 6ครั้งก็ปรากฏคนอีก 6คนล้อมนางเอาไว้ ซึ่งทั้งหมดต่างแต่งการแบบเดียวกัน
"พวกข้าคือโจรดำทมิน หวังว่าเจ้าจะยอมจำนนง่ายๆ นะ พวกข้าจะได้ไม่เสียเวลา 555"
"ลูกพี่อีนางนี้ไม่มีของมีค่าอะไรติดสัมภาระเลยมีแค่อาหารกับน้ำและเศษเงินเล็กน้อยเอง" คนหนึ่งที่ไปค้นกระเป๋าและเต็นของมิเรนเอ่ย
"หึหึ อย่างงี้คงต้องเชิญตัวเจ้าไปรังของเราซักหน่อยแล้ว"
"555 เจ้าไม่ต้องพูกดีหลอกยังไงเราก็ต้องจับนางไปอยู่แล้วนิ"
"นั้นสิรีบๆเถอะข้าอยากกลับไปดูดยาต่อหละ"
"ข้าไม่ไปกับพวกโจรชั่วหลอก" มิเรนตะหวาดขึ้น
"555 มีดุด้วยวะ" คนหนึ่งหัวเราะแล้วเดินตรงมาที่มิเรน
ตุบ!!
"เอะ ว้าย โอ้ย" มิเรนร้องขึ้นเพราะมีร่างหนึ่งกระโดดมาด้านหลังนางแล้วจับมือนางไขว้หลังแล้วดันตัวนางล้มลงไปนอนนาบพื้นดิน
"เฮ่ย เจ้าไงมาแย่งข้าแบบนี้" ชายที่กำลังเดินเข้ามาหามิเรนเอ่ย
"รีบๆเถอะ ข้าอยากกลับไปนอนเต็มแก่เแล้ว ถึงไม่ได้เงินแต่ได้สาวสวยไปฝากท่านหันหน้าแบบนี้น่าจะ ok หละ" ร่างที่กดมิเรนเอ่ยอย่างเย็นชา พรางมัดมือสองข้างของนางติดกันไว้ด้านหลังแน่น
"น่าๆ ที่เจ้านี้ว่ามันก็ถูกนะ รีบส่งตัวไปให้หัวหน้าดีกว่า" อีกคนเดินเข้ามาห้ามปราม
"เฮะ นี้ข้าเห็นแก่เจ้าหละ" ว่าอีกคนก็เดินนำเข้าไปในแนวป่า
"ไปพวกเราเก็บของที่เหลือแล้วกลับกันเถอะ"
"งั้นพวกข้าสองคนจะตามหมอนั้นไปเอง ไม่ต้องห่วง" ชายหนึ่งกล่าว แล้วเดินไปกับอีกคนตามชายที่เดินเข้าแนวป่านำหน้าไปก่อนแล้ว แล้วที่เหลือ 4คนจึงช่วยกับเก็บของทั้งหมดเสร็จจึงเดินตามเข้าไปในแนวป่าอย่างระมัดระวัง
ด้านเกรนกับอายะที่เฝ้ามองอย่างใจเย็นเห็นพวกชายชุดดำเคลื่อนไปแล้วจึงเคลื่อนกายติดตามไปอย่างระมัดระวังเช่นกัน ระว่างทางเป็นแนวไม้รกชื้น ขึ้นหนาแน่นแผ่กิ้งคลุมกว้างทำดูน่าขนลุก ประกอบเสียงแมลงกลางคืนที่ร้องระงมอีก พวกเกรนติดตามมาเลื่อยๆ ซึ่งทางที่เข้ามานั้นเป็นเส้นทางที่ตรงเข้าสู่กลางป่าลึกไม่มีอ้อมแม้แต่น้อย
จากการติดตามมาได้ 2-3ชั่วโมง อายะก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันเบาๆ แต่เกรนที่อยู่บนกิ่งไม้ตลอดการติดตามกับเห็นแสงไฟอยู่ไกลๆ เพราะตนติดตามห่างจากอายะไกลสมควร แต่เมื่อเข้าไปใกล้ๆก็พบว่ามันเป็นกำแพงทำด้วยไม้สูง 5เมตรได้ รอบล้อมรังโจรกินบริเวณกว้างดุแล้วน่าจุดกำลังได้ 80-100คนเลยที่เดียว และบนกำแพงไม้ทุกๆ 10เมตรจะมียามเฝ้าอยู่ด้วยหนึ่งคน
"อืม นี้มันรังใหญ่เลยนี้หว่า" เกรนเอ่ยเบาๆออกมาตามนิสัย
"หวังว่าอายะจะไม่เป็นไรนะ เล่นสร้างกำแพงกันขนาดนี้ แถมจุดไฟสว่างอีก" เขาบ่นแล้วกระโดดไปอีกกิ่งไม้ให้ใกล้ขึ้น
(อืม มีกันแยะเลย สงสัยพอตามไปถึงที่ขังพี่มิเรนแล้วคงต้องถอยไปปรึกษากับท่านเกรนก่อนแล้ว) อายะคิดในใจ ตอนนี้นางติดตามจนเข้ามาภายในค่ายได้แล้ว พอพวกนั้นพามิเรนเข้าประตูทางเข้านางก็ใช้ลูกดอกส่งให้ทหารนายหนึ่งหลับไปแล้วรีบขึ้นไปจัดท่าทางให้เหมือนยืนโดยใช้ไม้ค้ำเอาไว้ แล้วจึงตามกลุ่มที่จูงมิเรนไปต่อ อายะติดตามผ่านบ้านมาได้สามสี่หลังจนถึงรีมค่ายด้านหนึ่งพวกนั้นก็คุยกับคนเฝ้าบ้านหลังหนึ่งแล้ว ผลักมิเรนให้คนนั้นแล้วเดินจากไป อายะมองดูชายเฝ้าประตูที่พามิเรนพาเข้าไปในบ้าน แล้วสักพักก็เดินออกมาเฝ้าประตูตามเดิม จึงปลงใจว่าคงเป็นที่ขังมิเรนแน่แล้วจึงเคลื่อนกายออกไปตรงทางเดิมที่ยามโดนยาสลบของนาง ไปสมทบกัยเกรนที่มองดูอยู่ด้านนอก
"เป็นไงอายะ พวกมันมีเยอะไหม มองจากข้างนอกนี้น่าจะเยอะอยู่" เกรนเอ่ยทันทีหลังจากที่เห็นอายะกระโดดไตร่ขึ้นมายังต้นที่ตนอยู่
"คะ ข้างในเดินกันให้ขวักเลย แต่ก็มีจุดบอดให้ลอบเข้าไปได้อยู่คะ ถ้าให้ประมาณคงราวๆ 60-70คนได้" อายะตอบ
"งั้นหรือ เราคงใช้แผนเดิมเข้าในค่ายแผงตัวรอจนพวกมันพามิเรนไปบหัวหน้ามันแล้วค่อยบุกเข้าไปสังหารแล้วช่วยมิเรนหนีออกมากัน" เกรนว่า
"คะ"
"งั้นเจ้านำทางไปเลย ตามที่เจ้าเข้าไปนั้นหละ" แล้วทั้งสองก็ลงจากต้นไม้ไปตามทางที่อายะใช้ทันที พอที่ทั้งสองมาถึงก็เห้นว่ามีคนจูงมิเรนออกไปจากบ้านหลังนั้นพอดี
"อะไรมันจะได้จังหวะแบบนี้" อายะเอ่ยหรี่ตาลง
"อืม หุหุ" เกรนกล่าวรับแต่แอบขำนิดๆ
"ท่านเกรนคะเวลาแบบนี้ยังจะเล่นอีก ถ้าพี่มิเรนเป็นอะไรขึ้นมานะข้าจะไม่ให้อภัยท่านเลย" อายะกล่าวค้อนเกรน
"งะ ข้าไม่อยากให้เจ้าเครียดหลอกนะเนี่ย เอะ นั้นมีคนมาพาตัวมิเรนไปแล้ว" เกรนกล่าวหันไปมองประตูที่เปิดออกมา
"อืม มากันสามคน"
"พวกมันเดินไปแล้ว ไปกันเถอะ"
"คะ" ทั้งคู่จึงออกตามติดชายสามคนที่พามิเรนไป ทั้งคู่มาได้ 5-6หลังคาก็พบว่ามิเรนโดนพามายังบ้านหลังใหญ่ขนาดสองชั้นทำจากอิฐอย่างดีต่างจากหลังอื่นๆที่ทำจากไม้และเป็นชั้นเดียว ทั้งคู่จึงแอบเข้าไปยังด้านหลังของบ้านหลังนั้น ด้วยลูกดอกของอายะที่ดับสติของยาม 4 คนตรงทางด้านหลังบ้านอย่างแม่นยำและรวดเร็ว
"เอาหละ พอเข้าไปได้แล้วเจ้าช่วยกลั่นหายใจสัก 1นาทีได้มั้ย" เกรนเดินไปยังประตูทางเข้าแล้วกล่าวกับอายะ
"ย่อมได้คะ แต่ว่าทำไมหรือคะ"
"เดี๋ยวพอเราเข้าไปแล้วทางด้านมิเรนจะทำการสร้างหมอกนิทราขึ้น เจ้าควรกลั่นหายใจเอาไว้นะ" เกรนอธิบายพร้อมเปิดประตูย่องเข้า
"อ๋อ เข้าใจแล้วคะ ท่านเกรนเราไปหลบตรงมุมนั้น น่าจะหลบสายตายามที่เดินได้ดีกว่า" อายะพยักหน้าเข้าแล้วเรียกเกรนตามไปหลบมุมห้องด้านหนึ่งรอคอจนหมอกลอยคุ้มทั้งบ้าน
"เฮ่ย ควันอะไรนะ" ตุบ
"ทำมั้ยง่วงอย่างงี้ ฮ่าววววว" ตุบ
"เอ๋ อ้าว ข้าก็ด้วย" ตึง
"แย่หละนี้มันหมอกนิทรา พะ พวก" ตุบ
ตุบ ตุบ ตึง ตุบ ตุบ เสียงพวกยามในบ้านค่อยทยอยหลับไปตามๆกันอย่างรวดเร็วจนในที่สุดหมอกก็จางลง
"อายะตอนนี้หละ ตามข้ามาเลย" เกรนเดินนำอายะไปห้องถัดไปอย่างชำนาญ
"ท่านเกรนแน่ใจนะคะว่าทางนี้" อายนะถามเมื่อเห็นเขาเดินเหมือนคนคุ้นเคยสถานที่
"จุจุ สาวน้อยจงเชื่อใจข้าสิ ข้าบอกแล้วไงว่าข้าสามารถหาตัวมิเรนได้ ไม่ว่านางจะไปอยู่ไหนก็ตาม" เกรนยกมือแตะปากกล่าว
"ว้า ท่านเกรนอย่างทำเป็นเล่นอีกสิ" อายะที่เดินตามหลังมาเอามือดึงเสื้อเขาเอาไว้
"เอาน่าตามมาๆ" เกรนตัดบทแล้วไปจับมืออายะจูงเดินตามตนไปอย่างสบายอารมณ์ เขาพาเดินมาโผล่มาที่ทางเดินกลางบ้านที่มียางนอนหลับกัน 5-6คน เดินเข้าไปห้องด้านข้างเป็นห้องรับแขกแล้วเข้าไปห้องครัวที่ติดกันจากนั้นก็มาหยุดที่ประตูหนึ่งที่อยู่ในสุดของห้องครัวใกล้เตาเผา
"ตรงนี้หละ" เกรนว่า
"แน่ใจหรือคะ" อายะเดินไปที่ผนังตามที่เกรนชี้
"อืม ลองเคาะดูสิ มันจะดูกลวงๆข้างใน"
ก็อกๆ เป็นเสียงดังเหมือนข้างในกลวงตามที่เกรนว่า
"จริงๆด้วย" อายะอุทานขึ้น
"อืม สวิตคงอยู่ที่ไหนสักทีหละ อายะเจ้าช่วยหาหน่อยสิ"
"ได้คะ" นางรับคำแล้วทั้งสองก็แยกกันหากลไกลที่จะเป็นประตูตามที่เกรนว่า
"ตรงนี้สินะ" อายะขยับตัวอิฐที่เป็นฐานของเตาเผาเล็กน้อยก็เกิดเสียงกลไกลบางอย่างทำงาน
กึกๆๆ คลึ่นๆๆๆๆๆ ผนังได้ค่อยๆเลื่อนตัวไปด้านข้างเผยทางเดินต่อไปเหมือนจะลงไปด้านล่าง
"เยี่ยมเลยอายะ"
"สมัยก่อน ข้าฝึกพวกกัดดักแล้วกลไกลอยู่เหมือนกันคะ เอาไว้หลบหนี หรือไล่ล่าผู้ร้าย"
"งั้นเจ้าตามหลังข้ามาดีๆหละ" แล้วทั้งสองก็เดินตามลงไปด้านล่าง
ทางเดินนั้นกว้างพอแค่คนเดินลงไปได้ทีละคน วนเป็นวงกลมไตร่ละดับลงไปข้างล่างเลื่อยๆ เดินลงมาสัก7-8นาทีก็มาถึงด้านล่างที่มีประตูกั้นมีช่องให้มองผ่านเข้าไปได้แต่โชคดีที่ตัวล็อกเป็นแบบล็อกจากด้านนอก พวกเขาจึงเปิดเข้าไปได้ภายในมีทางตรงยาวสมควรโดยแบ่งด้านข้างเป็นห้องขังขนาดเล็กนับได้ 8ห้อง เกรนเดินตรงไปห้องที่3 ด้านซ้ายมือ
"มิเรนเจ้าเป็นไงบ้าง" เกรนเดินไปถึงก็เอ่ยถามทันที
"ท่านเกรนหรือคะ ข้าสบายดีพวกนั้นไม่ได้ทำอะไรข้าเลย มีแค่ล็อกแขนสองข้างเท่านั้น" มิเรนลุกจากมุมห้องเดินมาที่หน้าห้องขังที่ทำเป็นกรงเหล็กเอาไว้
"ท่านเกรนข้าเจอกุณแจแล้ว" อายะที่ไปค้นกุณแจจากพวกยามที่สลบหน้าห้องขังเดินมาสมทบพร้อมกุณแจห้องขังพวงใหญ่
"อายะข้าขอบใจเจ้ามาก รีบไขเถอะ" เกรนกล่าวกับอายะ
"รู้อยู่แล้วคะ" นางรับคำแล้วลองเอามาไขดูทีละดอก ดีที่มีห้องขังแค่ 8ห้องจึงไม่เสียเวลามากนัก
เก๊ก เอียดดดดด อายะเปิดประตูห้องขังได้แล้ว มิเรนจึงเดินออกมา
"คราวนี้กุณแจมือ อืม อันนี้มั้ง" อายะว่าแล้วลองไขดู แก๊ก "เย่ ทีเดียวใช่เลย อิอิ"
"งะ เจ้าทำอย่างกับเล่นปริศนาไขสมบัติงั้นหละ" เกรนเบ้ปากแซวอายะที่ทำท่าดีใจที่ไขโดนตั้งแต่ดอกแรกที่เลือก
"เออ ขอโทษทีข้าลืมตัวไป ก็ใครใช้ให้ท่านทำตัวสบายๆก็หละ ฮืม" นางว่าแล้วหันน่าปอีกทาง
"น่าๆ อายะ ท่านเกรนไม่ได้ตั้งใจหลอก ใช่มั้ยคะ" มืเรนเดินเข้ามาไกล่เกี่ยทันทีที่ถอดตัวล็อกมือนางออกเสร็จแล้ว
"เดี่ยวออกไปข้าเด็ดหัวตัวโจกได้แล้วไปขึ้นรางวัลจะพาไปกินขนมปากหมอของขึ้นชื่อที่เมืองถัดไปหละกัน เค้าว่ากันว่ามันอร่อยมาก" เกรนเสนอ
"อืม งั้นได้คะ" อายะหันมายิ้ม แล้วไปจูงมือมิเรนเดินนำออกไป "ไปกันเถอะพี่มิเรน"
"จ้าๆ ท่านเกรนรีบตามมาสิคะ อิอิ" มิเรนเดินตามอายะออกไป
(งะ ผู้หญิงมันต้องล่อด้วยของกินหมดหรือไงเนี่ย มิเรนก็คนหนึ่งหละ) เกรนได้แต่เกาหัวคิดในใจ แล้วเดินตามสองสาวขึ้นไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น