"ว้าย ท่านเกรนด้านซ้าย" เสียงมิเรนร้องเตือนเขา
จึก จึก จึก เสียงลูกธนูปักลงตรงที่เกรนเคยยืนอยู่ก่อนที่เขาจะกระโดดลอยตัวไปยังอีกจุดอย่างแม่นยำ
"ทำไมซวยอย่างงี้ ดันมาป๊ะกับพวกโจรที่กำลังกลับรังซะได้" เกรนบ่นอุบ
"ท่านเกรนข้าว่าจัดการพวกนี้เลยดีกว่า ต้องมาวิ่งไปหลบลูกธนูไปแบบนี้" อายะเสนอ
"ขืนตั้งหลักสู้เดี๋ยวไอ้พวกในรังก็ตามมาทันกันพอดี" เกรนบ่นอย่างหัวเสียใช่ว่าเขาไม่อยากเก็บโจรงพวกนี้
"ข้าต้องขอโทษท่านด้วนที่มาเป็นภาระแบบนี้" มิเรนที่ตอนนี้โดนเกรนอุ้มอยู่เอ่ย เพราะนางไม่สามารถใช้วิชาพวกปราณและจิตได้ทำให้ไม่สามารถวิ่งด้วยความเร็วระดับเดียวกับเกรนและอายะได้ ส่วนเวทลอยตัวนั้นระดับพลังเวทนางยังไม่พอที่จะใช้ได้นานพอที่จะลอยไปจนพ้นระยะการไล่ล่านี้ได้จึงต้องในเกรนอุ้มเอาไว้แทน
"ไม่เป็นไรหลอกอีกนิดก็ถึงหมู่บ้านแล้ว เมื่อผ่านกำแพงเข้าไปได้น่าจะปลอดภัยระดับหนึ่ง" เกรนว่า
ขับ!! เคร้ง!! เคร้ง!! เคร้ง!! หมุนตัวตวัดดาบสั้นในมือใส่ลูกธนูที่พุ่งใส่นางอย่างรวดเร็วเล่นกระโดดไปตามกิ่งไม้ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
..
"ส่งคนอ้อมไปด้านซ้ายดักมัน" หัวหน้าโจรกลุ่มนี้สั่งการลูกน้องตน
"ครับ" ลูกน้องสองคนแยกตังออกไปทางซ้ายทันที
"ท่านครับ พวกนี้มันหนีเร็งโครต ข้าว่าพวกเราไม่น่าจับได้ทันก่อนที่มันจะออกนอกเขตป่าได้เลยนะครับ" ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ย
"อืม ถ้าไม่ทันคงต้องจับตายเอาแค่ของมีค่าเป็นพอก็ยังดี เพราะกลุ่มเรายังไม่มีผลงานมาหลายเดือนแล้วจะกับไปมือเปล่า มีหวังโดนทำโทษอีกแน่" หัวหน้ากลุ่มสถบออกมา
"นะ นั้นสิครับ" ลูกน้องอีกคนว่า
"แต่ว่าจะทำไงหละ ขนาดพวกเราเร่งตามกันสุดๆแล้วยังไม่ทันเลย" ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังอีกคนเอ่ย
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าจัดการเอง" หัวหน้าโจรเอ่ยยิ้มเหี่ยมออกมา
..
"เหมือนพวกมันจะแยกตอนซ้ายขวาเลย" อายะขมัวคิ้วเรียวคมของนางเอ่ยขึ้น เพราะว่านางสามารถจับจิตสังหารจากพวกโจรได้อย่างชัดเจน
"ไม่ต้องห่วงหลอกคะ ข้าร่ายเวทลมหน่วงเอาไว้ ถ้ามีอะไรจนตัวจริงสามารถปล่อยออกมาบดบังหรือช่วยกันได้ระยะหนึ่งคะ" มิเรนเอ่ย
"นั้นไง อายะไม่ต้องห่วงหลอก 555 ว้ากกกกก" เกรนเอ่ยไม่ทันไรก็มีลูกธนูมาเสียบตรงที่ตนเคยยืนอยู่อีกคราว จึก จึก จึก
"เฮ่ย" "อิอิ" อายะถอนใจ ส่วนมิเรนหัวเราะออกมาเบาๆ
..
"หะ หัวหน้าครับ จะสุดชายป่าแล้วนะ" ลูกน้องกล่าว
"งั้นหรือช่วยไม่ได้คงต้องจับตายกันหละ" ว่าแล้วหัวหน้ากลุ่มโจรก็เอื่อมมือไปด้านหลังหยีบลูกธนูหัวระเบิดออกมาสองดอก
"ทะ ท่านพกของแบบนี้มาด้วยหรือครับ" ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยตกใจ เพราะลูกธนูแบบนี้มีราคาแพงใช้ย่อย
"ข้าพกมาก็แค่สองอันหละ ยังไงก็คงต้องใช้แล้ว"
"คะ ครับ"
ว่าแล้วหัวหน้าก็ส่งสัญญาณให้อีกกลุ่มที่ขนาบซ้ายถ่อยห่างออกมาให้พ้นระยะของแรงระเบิดทันที แล้วขึ้นคันลูกธนูเล็งไปยังเกรนอย่างไม่รอช้า เค้าปล่อบลูกธนูตรงออกไปหาเกรน
พลิ่ว!! วูบ!! บึม!!
"ไปดูซิ" หัวหน้ารีบสั่งทันที เพราะเขามั่นใจในฝีมือการใช้ลูกธนูระเบิดพอสมควรว่ากะระยะระเบิดไม่น่าพลาด แต่ก็ขึ้นลูกธนูอีกดอกเอาไว้แล้ว
"ครับ" ลูกน้องรับคำแล้วกระโดดไปยังควันที่ยังคลุ้งอยู่ทันที
บึม!! "อ๊ากกกก" เกิดเสียงระเบิดขึ้นจากกลุ่มควันทำให้ลูกน้องที่วิ่งเข้าไปดูกระเด็นลอยไปตายตรงโคนต้นไม้ทันที
บึม!! "อ๊ากกกก" "โอ้ยยยย" เกิดเสียงระเบิดอีกลูกด้านลูกน้องกลุ่มทางซ้ายตามด้วยเสียร้องขึ้นครั้งหนึ่งก็เงียบลงสงบลง
"บ้าจริงพวกมันมีระเบิกด้วย รีบตามไประวังกักดักปละระเบิดด้วย อย่างน้อยจะได้รู้ว่ามันหนีไปไหน" หัวหน้าโจรกลุ่มนี้ตะโกนสั่งลูกน้องด้วยความแค้นอย่างมาก แล้ววิ่งนำไปเป็นคนแรก
..
"ดูเหมือนพวกนั้นจะติดกับเข้าไปแล้วนะอายะ หุหุ" เกรนที่ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นหลังจากหลบหลีกออกมาจากเขตแรงระเบิดของลูกธนูได้ไม่นาน ซึ่งเขายังวิ่งต่อไปโดยไม่มีรอยแผลใดๆ ส่วนอายะที่คล่องตัวกว่าปรีกตัวไปวางกัดดักสำหรับกลึ่มด้ายซ้ายเอาไว้
"เหมือนพวกนั้นชะล่าใจเลยโดนเข้า แต่หลังจากนี้คงใช้ไม่ได้หละ" อายะเอ่ยออกมา
"นั้นสิคะ แต่นี้ข้างหน้าเราก็ออกจากป่าแล้วนะคะ คงไม่น่าห่วงอะไรแล้ว" มิเรนว่า
"555 ข้าบอกแล้วไม่มีปัญหาอะไร" เกรนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
พลิ่ว!! พลิ่ว!! จึก!! จึก!! พลิ่ว!! พลิ่ว!! จึก!! จึก!! ลูกธนูวิ่งปักลงอย่างรวดเร็วแต่ด้วยสัญชาตญาณของเกรนจึงหลบได้อย่างวิดฉิว
"ว้าย" มิเรนร้องตกใจขึ้น "ทะ ท่านเกรนคะเกือบไปแล้วนะคะ จริงจังหน่อยสิคะ" แล้วนางบ่นใส่เกรนทันที
"เฮ่ย ยังตามมาได้อีก จะตื้อไปไหนวะ อายะวิ่งไปหมู่บ้านกันเต็มที่เลยหละกัน" เกรนกล่าวพร้อมเร่งความเร็วขึ้นอีกเพราะเห็นว่าใกล้หมู่บ้านแล้วไม่มีความจำเป็นต้องออมแรงอีก วิ่งเข้าหมู่บ้านปล่อบให้พวกทหารจัดการไปสบายๆดีกว่า
"รับทราบคะ" อายะเอ่ยรับแล้วรีบวิ่งตามเขาไปด้วยความเร็วที่ไม่แพ้กัน
พวกเกรนวิ่งหลบออกมาจากชายป่าสู่แนวถนนหลักด้านประตูหมู่บ้านทิศเหนือ โดยหลบหลีกลูกธนูมาตลอดทางไม่นานก็มาถึงตรงหน้าประตู มิเรนจึงหยีบพุไฟขึ้นยิงสองนัด
ปุง!! ปุง!! พุที่ยิงออกไปคือสีเขียวและแดง ที่หมายความว่ากลุ่มที่จุดหนโจรมาและมีกลุ่มโจรตามล่ามาด้านหลังด้วย
เมื่อพวกทหารยามเห็นดังนั้นก็ส่งสัญญาณให้กำลังพลที่มีอยู่ราวๆ 50นายเตรียมพร้อม เมื่อพวกเกรนวิ่งมาถึงประตูมิเรนก็หยีบหนังสืออนุญาตจากหลังเกรนส่งให้นายทหารที่ยืนอยู่ด้านหน้าทันที เมื่อนายทหารตรวจเสร็จจึงส่งสัญญาณให้เปิดประตูหมู่บ้านรับพวกเกรนเข้าไป แล้วรีบปิดในทันที
"แฮะๆ ข้านำหัวของหัวหน้าพวกมันมาตามงานที่รับแล้วนี้ไง" เกรนที่วางมิเรนลงได้เดินไปหาหัวหน้าทหารที่มาคุมกำลังด้านบนกำแพงหมู่บ้าน แล้วรับถุงหนังจากอายะมายื่นให้เค้า
หัวหน้าทหารรับมาแล้วเปิดดูจนแน่ใจว่าใช้แล้วจึงกล่าวขึ้น "ใช้จริงๆด้วย พวกเจ้าทำได้ไง ในรังพวกมันมีคนเผ้าแน่หนา แค่ช่อยอยู่ในป่าลึกพวกเข้าไปหาหลายรอบยังไม่พบเลย"
"ไม่ยากเท่าไหรตอนเข้าและลอบฆ่า แต่ตอนออกมามีของแถมตามมาด้วย อย่างที่ท่านเห็นรีบนั้นหละ" เกรนกล่าวแล้วชี้ไปตรงชายป่าที่มีเงาไม่สั่นไหวผิดธรรมชาติอยู่หลายจุด
"พวกนั้นยังกล้าตามออกมาถึงเขตชายป่าเลยหรือ" หัวหน้าทหารว่าด้วยความแปลกใจ เพราะตามทีเขาคาดพวกมันย่อมไม่ตามออกมาขนาดนี้ เพราะต้องมีศึกการแย่งตำแหน่งกันก่อน
"เปล่า ข้าเจอพวกมันขณะหนีนะ พวกนี้คงเป็นกลุ่มที่กำลังกลับรังมากกว่า จึงไม่รู้ว่าหัวหน้าพวกมันสิ้นแล้วจึงยังไล่ล่าพวกข้าอยู่" เกรนว่า
"อืม เจ้าว่ามาก็มีเหตุผล งั้นแค่ระวังจนพวกมันกับไปก็ไม่น่าจะมัอะไรแล้ว" หัวหน้าทหารว่าแล้วหันไป ออกคำสั่งกับลูกน้องตนให้เฝ้าระวังเอาไว้ก่อนแล้วหันกับมาคุยกับเกรนต่อ
"พวกเจ้าก็เหนื่อยมามากแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถอะ ทางนี้พวกข้าจัดการเอง ส่วนเงินรางวัลนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเจ้าไปรับที่สำนักงานข้าได้เลย"
"อา ข้าขอบคุณท่านมาก งั้นพวกข้าขอตัวไปพักก่อนครับ" เกรนกล่าวลาหัวหน้าทหาร แล้วพาอายะกับมิเรนเดินออกไปยังโรงพักผ่อนที
..
ตรงชายป่ากลุ่มโจรที่ไล่ล่าพวกเกรนหลบตามพุ่มไม้มองไปยังกำแพงตรงที่พวกเกรนเข้าไป
"ท่านหัวหน้าครับ พวกมันเข้าไปแล้ว" ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ย
"หึหึ เข้าไปแบบนั้นหละดี แสดงว่าพวกหมู่บ้านนี้มันคิดจัดการพวกเราเอาไปขึ้นที่ประชุมขอกำลังมาบุกปล้นร้างหมู่บ้านเลย ที่ผ่านพวกนั้นดันไม่สนใจหมู่บ้านเล็กๆแบบนี้คิดเก็บกำลังเอาไว้ทำไมก็ไม่รู้ คราวนี้หละ 555"
"หา ทะ ท่านจะเอาแบบนั้นเลยหรือ"
"ทำไมพวกเจ้าปอดหรือวะ"
"ปะ เปล่าครับท่าน แต่ในหมุ่บ้านแบบนี้ไม่รู้คุ่มกับที่บุกมั้ยนะสิ"
"555 ข้าคอยสังเกตุมาหลายเดือนแล้วหหมู่บ้านนี้มีนักท่อง้ที่ยวผ่านไปมาบ่อย มักมีหญิงสาวสวยๆอยู่ พวกเจ้าสนมั้ยหละ หึหึ"
"โอ้ว ท่านหัวหน้าของแบบนี้ใครไม่สนกันหละ 555"
"งั้นพวกเจ้าเห็นด้วยกับข้าสินะ"
"ท่านว่าไงพวกเราว่าตามครับ"
"งั้นตอนที่เข้าประชุมพวกเจ้าช่วยเป็นพยายานการขึ้นข้อของหมู่บ้านนี้หน่อยจะได้มีข้ออ้างแบบมีน้ำหนัก 555"
"เรื่องแค่นี้สบายครับ แต่พอบุกเสร็จแล้วอย่าลืมแบ่งสาวๆมาด้วยนะครับ หึหึ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงข้าไม่เบี้ยวพวกเจ้าอยู่แล้ว 555"
"นั้นสิครับ 555"
"555 ข้าฝากไว้ก่อนแล้วจะได้เจอกัน 555 พวกเราถอยก่อน 555 555"
แล้วกลุ่มโจรก็ถอยกลับไปยังรังของตนเพื่อทำตามแผนที่วางกันไว้ โดยไม่รู้ว่าหัวหน้าใหญ่ของพวกตนนั้นสิ้นแล้ว และเกิดการต่อสู่ภายในเพื่อแย่งชิงตำแหน่งกันอยู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น