เกรนยกมือขึ้นสัมผัสไปยังมือของมิเรนที่โอบกอดเขาอยู่ วึ่งตามปกติเขาจะไม่สามารถสัมผัสได้ แต่ตอนนี้เขาสามารถจับต้องมือนางได้แล้ว มือนางทั้งอุ่นนุ่มและเนียนน่าสัมผัสเหมือนในโลกแห่งจิตมิผิดเพี้ยน
"ขะ ข้า จับต้องเจ้าได้แล้ว มิเรน !!!"
"เอะ... นี้หมายความว่าตัวยาได้ผลสินะคะ อย่างนี้ท่าคงได้พบกับท่านพ่อแล้วซิ แล้วท่านพ่อสอนอะไรท่านบ้างคะ"
"อือ... ท่านสอนข้าหลายอย่างอยู่ แต่ที่ข้าต้องการก็คงเป็นกระบวนท่าในการต่อสู้นี้หละ" ว่าแล้วเขาจึงลองผนึกกำลังที่มือขวาให้ดู ก็เกิดเปลวไฟสีแดงส้นขึ้นที่มือขวานั้น แต่เขาไม่รู้สึกร้อนอะไร นี้คือเคล็ดจิตรวมศูนย์ระดับแรก จากนั้นเขาก็ใช้ท่าของกายรวมศูนย์ระดับแรกที่เป็นการเดินกำลังวัตก่อเกิดเป็นลมปราณส่งไฟพุ่งไปยังเตาผิง ผุบ!! เกิดไฟลุกไม่ถ่านและไม้ในเตาอบ่างง่ายดาย
"ว้าว... สุดยอดไปเลยคะ ทีนี้เราก็ไม่ต้องกังวนเรื่องจุดฟืนที่ชื้นในป่าแล้วนะคะ"
"โอ้ว... จริงๆด้วย" (เฮ้ย ไม่ใช่หละ ถึงจะใช่จุดดายก็จริงๆอะนะ =_=")
"อย่างนี้ถ้าท่านเกรนฝึกจนสามารถเลื่อนระดับวิชาสูงขึ้น ข้าว่าท่านต้องเก่งมากๆแน่เลย"
"อะ อือ ข้าก็ว่าแบบนั้นหละ แหะๆ" เกรนเมื่อได้ฟังก็ได้แต่ตอบแบบเจือๆไป
"ไหนๆ เตาก็จุดแล้ว ทั้งตอนนี้ข้าสามารถจับต้องสิ่งของได้แล้ว เดียวข้าลงมือทำอาหารให้ท่านเกรนฃิมดูนะคะ ถึงไม่อร่อยเท่าร้านอาหารแต่ข้ามั่นใจพอตัวคะ เพราะท่านฮาเดศชอบข้าบ่อยๆว่าทำอาหารเก่ง" นางพูดพร้อมเดินกว้างไปที่โต๊ะทำครัวทันที่
"อะ อือ ขอบใจเจ้ามากนะ"
"ไม่เป็นไรคะ ข้าเองก็อยากลองทำเหมือนกัน"
"อืม ฝากด้วยนะ"
"คะ"
หลังจากฝากข้าวเช้าให้มืเรนเป็นผุ้จัดการแล้ว เกรนได้เดินออกไปหน้าบ้านเพื่อสูดอากาศยามเช้า หลังจากเมื่อคืนฝึกกับฮาเดสทั้งคืน
"ฮ่าาาาา... สดชื่นจริงๆ น่าแปลกที่เมื่อคืนเราอยู่ฝึกฝนเรียนรู้กับท่านฮาเดสตลอดแต่กับรู้สึกสดชื่นได้อย่างน่าประหลาด" เกรนได้เดินออกมานั่งตรงขอนไม้หน้าบ้านเขาที่เขาไปตัดมาวางแทนม้านั่งพรางคิดเรื่องหนึ่งในใจ
"เฮ่ออออออ.." (เอาไงดีหละ ข้าไม่อยากปิดบังนางเลย จะบอกเรื่องการเพิ่มพลังดีมั้ยนะ เพราะถ้าไม่บอกเดี๋ยวนางก็ถามอยู่ดีหละ)
"โว้ย..." (ไอ้ตัววิชาที่ใช้ต่อสู้มันก็ดีหลอก แต่ไหงการฝึกเพิ่มพลังกับต้องใช้วิธีแบบนี้นะ ท่านฮาเดสไหงคิดวิชาแบบนี้ออกมาหละเนีย)
"..." (เอะ!!! แต่ท่านฮาเดสบอกว่าเอามาพัฒนาต่อนี้ แสดงว่าต้องมีไอ้คนต้นคิดอีกคนสิ ไม่แน่อาจหลายคนก็ได้ แต่ทำไมท่านถึงเอาไอ้วิชานี้มาพัฒนาต่อหละเนี่ย แบบอื่นมีตั้งมากมาย)
"เฮ่อออออ.. " (คิดไปคงไม่ได้อะไรมา ต้องทำใจฝึกแค่ระดับแรกจริงๆหละ)
"ท่านเกรนคะ อาหารพร้อมแล้วคะ" มิเรนเปิดประตูออกมาเรียกเกรนไปกินข้างเช้า
"อือ... ข้ามาแล้ว"
มืเรนจึงเดินนำเข้าไปในบ้าน แล้วตามด้สยเกรน พอเขาเดินมาถึงหน้าบ้านเขาก็ได้กลิ่นอาหารันหอมหวานน่ากินยิ่งนัก แต่พอเข้าภาพอาหารชั่งต่างกับกลิ่นมากนัก เพราะมันเป็นเพียงข้าต้มหมูเท่านั้น
"ว้าว...ข้าวต้มหมูหรือ แต่กลิ่นที่ออกมานี้มันหอมมากเลย จนไม่คิดว่าจะเป็นแค่ข้าวต้มหมูเลยน่า สงสัยที่เจ้าโม้เอาไว้คงจริง"
"ง่า.. ท่านเกรนหละก็ ถึงเมื่อก่อนข้าไม่ได้ออกไปไหน แต่เรื่องอาหารนี้ข้าชอบทำกินเองบ่อยๆคะ ข้าว่ามันสนุกดี"
"555 ข้าเชื่อเจ้าแล้วเรามากินกันเถอะ" เกรนนั่งลงแล้วยื่นช้อนไปให้นาง
"เอ๋ จะดีหรือคะ ถึงข้าจะไม่กิรข้าก็อยู่ได้นะคะ เพราะข้าอาศัยพลังจากกายของท่านนะคะ"
"อือ... ถึงอย่างนั้นก็เถอะ จะให้เจ้ายืนมองมันก็แปลกๆ มานั่งกินเป็นเพื่อนข้าดีกว่า มาๆ นั่งๆ" เขาตักข้าวต้มหมูใส่จานอีกใจวางบนโต๊ะให้นาง
"ถ้าท่านว่าอย่างนั้น ข้าก็จะนั่งกินเป็นเพื่อนท่านคะ" นางจึงนั่งลงข้างๆเกรน พอเกรนเห็นเช่นั้นแล้วจึงเริ่มกินอาหารของตน และมิเรนก็เริ่มกินด้วยเช่นกัน
หลังจากทั้งสองกินเสร็จแล้วมิเรนจึงนำถ้วยชามไปล้าง โดยมีเกรนยืนช่วยเอาจานที่นางล้างแล้วไปวางที่ซิ้งตากจาน
"มิเรน ข้ามีเรื่องหนึ่งต้องบอกเจ้าเอาไว้"
"ค๊ะ ท่านเกรน"
"ข้าคงไม่สามารถฝึกวิชาของท่านฮาเดสได้เกินขั้นแรกแล้วหละ" เขาตัดสินใจบอกกับนางถึงเรื่องวิชาที่ตนฝึกจากฮาเดส
"เอ๋? ท่านว่าไงนะคะ" นางหยุดล้างจานแล้วหันมามองดขาที่ยืนจ้องนางอยู่
"ข้าคงไม่สามารถฝึกวิชาของท่านฮาเดสได้เกินขั้นแรกซะแล้ว เพราะขั้นต่อไปนั้นข้าต้องทำการฝึกฝนเพิ่มพลังในกายข้า ซึ่งมันจะผิดต่อเจ้ามาก"
"เออ ข้าไม่เข้าใจคะ การเพิ่มพลังเพื่อฝึกขั้นสองมันมาเกี่ยวกับข้าได้ไงคะ ข้าไม่ได้ไปร่วมฝึกกับท่านซักหน่อย หรือว่าต้องให้ข้าทำอะไรหรือคะ บอกข้ามาเถอะข้าพร้อมทำให้ท่านทุกอย่าง"
"ไม่ใช่หลอก เจ้าไม่ต้องทำอะไรเลย"
"อ้าว แล้วเกี่ยวกับข้าเช่นไรคะ"
"เจ้าก็รู้ว่าเรามีสัมพันเกินกล่าวคนรู้จักธรรมดากันแล้ว และข้าพร้อทที่จะอยู่กับเจ้า ดูแลเจ้าตลอดไป"
"คะ ข้าทราบดี และข้าก็มีความสูขมากที่ได้อยู่กับท่าน" นางยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน พรางล้างมือนางและยื่นไปกุมมือของเขาไว้
"แต่ถ้าข้าจะฝึกวืชาที่ท่านฮาเดสสอนนั้น ข้าต้องมีสัมพันกับหญิงสาวหลายนาง บางนางอาจต้องมาเป็นอนุข้าแล้วเจ้ายังจะยอมอีกหรือ" ในที่สุดเขาก็กล่าวออกมา
"ท่านเกรน .... " นางจ้องมองไปยังตาเขาค้าง
"..."
"แล้วท่านยังรักข้าอยู่มั้ยหละคะ" นางกล่างพรางขยับใบหน้าลงมาซบตรงอกเขา
"มันแน่นอนอยู่แล้ว ข้ายังรักและถนอมเจ้าไม่เสื่อมคายดังที่ข้าให้สํญญากับเจ้าอยู่แล้ว"
"แล้วถ้าท่านมีนางคนอื่นหละคะ"
"ข้ายังขอยื่นยันคำเดิมว่าข้ายังรักเจ้าไม่เสื่อมคาย"
"แค่นี้ข้าก็พอใจแล้วคะ" นางยิ้มให้แก่เขา ก่อนจะขยับตัวเข้าโอบกอดเขาเอาไว้
"จะ เจ้า ... " เกรนยังคงตกใจอยู่ที่นางยอมรับง่ายๆแบบนี้
"ถึงแม้ข้าจะต้องห่างท่านมากขึ้น เพราะท่านต้องให้เวลาและความรักแก่นางคนอื่น แต่เพียงแค่ท่านยังรักแล้วให้ความสำคัญแก่ข้ามิเสื่อมคาย ข้าก็ยิ่นดีไม่ขัดท่านหลอกคะ" ในสมัยนี้หนึ่งชายนันสามารถแต่งงานอยู่ร่วมกับหลายหญิงได้โดยไม่ผิดอะไร เพียงแต่ต้องให้หญิงสาวยิมยอมด้วยถึงจะได้ ซึ่งแน่นอนจะมีหญิงใดที่จะยอมให้คนรักของตนไปเป็นอนุจึงเกิดเรื่องผัวเมียทะเละกันอยู่มากมาย
"มิเรน ข้าขอบใจเจ้ามากที่เข้าใจข้า" เขาซึ่งใจในความใจกว้างของนางอย่างยิ่ง ที่เสียสละความสุขของตน ให้เขาสามารถฝึกฝนยุทธได้ต่อไปตามความฝันของเขา
เกรนจึงขยับแขนซ้ายของตนไปโอบกอดนาง อีกข้างถือโอกาสขยับไปสัมผัสแก้มลูปลงมายังใต้คางแล้วออกแรงเล็กน้อยเป็นการเชิดใบหน้านางให้มองสูงขึ้นมาที่เขา แล้วค่อยๆบรรจงก้มลงจูบกับนาง จากจูบธรรมดา ค่อยๆรุนแรงขึ้น ทั้งสองต่างสอดลิ้นเข้าพัวพันกับของอีกฝ่าย ดูดดื่มแลกเปลี่ยนรสชาติในปากของกันและกัน จู๊บๆ
"อืมมมมม....."
"ฮืมมมมม....."
"อะ อา ท่านเกรนคะนี้มันยีงเช้าอยู่เลย" นางได้จังหวะที่เขาถอนริมฝีปากออก จึงกล่าวเตือนชายหนุ่มออกไป
"ฮะ อืมมมม... ข้ากินข้าวเสร็จแล้วอยากได้ของหวานบ้างนะ" เขาจูบไปยังแก้มแดงระรื่นของนาง ส่งมือเลื่อนลงไปขยัมอกแต่งตึงของนางจากภายนอก และอีกมือเลื่อนจากเอวลูบลงไปที่ก้นของนางลูบวนบนขยำไปมา
"อืมมมมม... ทะ ท่านอยากได้ของหวาน อาาาาาา... ดะ เดี๋ยวข้าทำให้ก็ได้ นะ นะคะ อืมมมมม..." ตอนนี้เกรนเลื่อนระดับการจู่โจมมาเป็นเลียตาซอกคอแล้วติ่งหูนาง บางครั้งก็พ่นลมหายใจใส่ ทำให้นางเริ่มหมดแรงยืนต้องเอนตัวไปพิ่งของโต๊ะอาหาร
"อะ... อาาาา... อย่างบี้ตรงนั้น อ๊าาาาาา..." เกรดสอดมือเข้าไปยังเสื้อฝ้านบางของนางที่ตอนนี้ไม่มีอะไรมาห่อหุ้มอีกชั้นเอาไว้จึงสามารถสัมผัสกับหน้าอกและยอดถัดของนางได้ง่ายๆ ไม่นานยอดถัดของนางก็แข็งสู้มือเขา ซึ่งเป็นการเพิ่มความเสียวให้แก่นางมากขั้นไปด้วย
"ซีดดด... อาาาา.... ท่านเกรน" นางเลื่อนมือลงไปกุมยังช่วงล่างของเขาเอาไว้ลูบวนไปมาสักพักก็คลายบมกางเกงออก ปดปล่อยในเกรนน้อยที่ตั้งแข็งอยู่นานแล้วเป็นอิสระ
"ฮะ อืมมม.... มิเรนดีอย่างนั้นหละ อาาาา..." เขาต้องส่งเสียงออกมา เมื่อนางส่งมือข้างหนึ่งไปจับกัมเกรนน้อยแล้วรูดขึ้นลงไปมา
"อาาาา... ซีดดดดด... อ๊ายยยยยย...." เกรนจึงเลื่อนมือที่คลึงก้นของนาง ปลดกางเกงนอนของนางออกแล้วลูบวนพงหญ้าเบาๆเลื่อนลงจนไปถึงถ้ำส่งมือไปบี้ติ่งเสียวและสอดนิ้วกลางเข้าไปยังถ้ำเป็นการโต้ตอบ
"อืม... อกเจ้าชั่งหอมหวานนัก อืมมมมมม..." เขาใช้มือที่เคล้นอกนางขยับเสื้อนางให้ลอยเหนืออกนางแล้วกันตัวลงเล่นยอดถัดนางอย่างรวดเร็วทั้งดูดเลียขบเบาๆ จนนางเสียวสะท้านไปทั้งตัว
"อ๊าาาาา... โอ้ววววว... ท่านเกรน ข้าจะขาดใจอยู่แล้ว อ้าาาาาา"
ความเสียวทำให้นางแทบหมดแรงทรงตัว เกรนจึงประครองตัวนางไปนอนยังเตียงของเขา จากนั้นเขาเดินไปใส่กอนประตูบ้าน แล้วถอดเสื้อกับกางเกงของเขาออกอย่างรวดเร็ว พร้อมตรงมาหามิเรนที่นอนหายใจระทวยอยู่บนเตียง
เขาจัดขานางให้งอตั้งชันแล้วแหวกออกด้างข้าง โถมตัวแทรกลงระหว่างขา ให้เกรนน้อยของเขาจ่ออยู่ปากถ้ำ แล้วถูไถไปตามร่องกลีบถ้ำ สองมือชันเขาประคลองตัว มือทั้งสองยังนวดเคล้นอกอวบของนางได้บางครั้งก็บี้ยิดถัดเบาๆ แล้วส่งรีมฝีปากประกอบจูบแลกลิ้นกับนางหนักหน่วง
"อืม.... อื๊มมมม อาาาาา....ซีดดดดด....อืมมมม...."
ไม่นานน้ำเสียวของนางก็ไหลออกมามากจนอาบเกรนน้อยเป็นมันเงา เขาจึงค่อยขยับส่งเกรนน้อยผ่านปากถ้ำเข้าไปอย่าช้าๆ
"อะ อาาาา... ซีดดดด...."
"ฮะ ฮาาาาา...ซีดดดด... ของเจ้าชั่งแน่นแท้"
เกรนทั้งดันเข้าช้าๆ และขยับควงให้เกรนน้อยของเข้าเสียดไปรอบๆภายในถ้ำไปด้วย ส่งผลให้มิเรนที่เสียวจากการสอดใส่อยู่แล้วต้องเสียวมากขั้น สะโพกนางขยับส่ายไปตามแท่งเสียวของเกรนเองตามธรรมชาติ
"โอ้วววว... เจ้าอย่าขมีบแรงสิ เดี๋ยวของข้าก็ขาดหลอก ซีดดดด... อาาาา... เสียวจริง"
"ซีดดด.... อู้ววววว...ท่านเกรนข้าไม่ตั้งใจ มะ มันเสียนวมากข้าทนไม่ไหว อะ อาาาาา...อื๊มมมมมม......"
เมื่อทุกอย่างเข้าที่เกรนจึงเริ่มโยกตัวเร็วขึ้น
"อาาาา.... ซี้ดดดดด.... อ๊าาาาาา.... ขะ ข้า เสียว โอวววววว..." ตับๆ
"ฮะ ฮาาาาา.. ข้าก็เช่นกัน มิเรน อืมมมมมม...." ตับๆ
เขาค่อยๆยกตัวขึ้นเลื่อนสองมือมาจับยังสะโพกนางแล้วออกแรงส่งมากขึ้นอีก ตับๆ ตับๆ
"ซีดดดดด.... โอ้วววววว....ทะ ท่านเกรน ขะ ข้า จะ จนแล้ว อะ อะ อาาาาา...."
"ฮะ ฮะ ฮะ รอข้าก็จะเสร็จแล้ว เราไปพร้อมๆกันนะ ฮืม..."
เขาเร่งความเร็วการกระแทกจนซอยยิกๆ จนนมของนางกระเพื่อมตามจังหวะการซอยของเขา นางจิกมือลงแขนของเขาแน่ขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่านางจวนจะสุดแล้ว ตับๆ ตับๆ
"อะ อะ.... อา... โอ้ว.... ขะ ข้า เสียว ข้าเสียว อ๊าาาา... ทะ ท่าน เกรน ข้า มะ ไม่ไหว แล้ว อะ อะ .... " ตับๆ ตับๆ
"มิเรน อาาาา มิเรน .. ข้า จะ แล้ว ฮะ ฮะ " ตับๆ ตับๆ
"ซีดดดด.. อะ อะ อะ อ๊าาาาา... อ๊ายยยยยยยยยยยยย..." ในที่สุกนางก็ถึงสวรรค์ สองขานางเหยียดเกร็งออก สองมือจีบแขนเกรนจนมีเลือดไหล่ซีกๆ หงายหน้าขึ้นร้องสุดเสียง ภายในทั้งบีบรัดขมิบดูดเกรนน้อยอย่างแรงจน เกรนเองไม่สามารถทนได้ต่อไป
"ฮะ อาาาาา.." เขาปล่อยให้น้ำในกายพุ่งกระฉูดออกจากเกรนน้อยอย่างแรงเช่นกัน จนนางต่องกระตุกวูบๆ ทุกครั้งที่เขาส่งน้ำออกมา ไม่นานอาการทั้งสองก็สงบเขานอนลงกอดนางแล้วพลิกตัวให้นางอยู่ข้างบนทั้งที่เกรนน้อยยังค้างอยู่ในถ้ำของนางเช่นนั้น แล้วทั้งสองก็หลับพักรบยามเช้าไปด้วยกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น