การเดินทาง 18 - ระหว่างทาง(2)

นายทหารที่กำลังจะกล่าวต่อกับโดนธนูลึกลับตรงเขาเสียบแขนด้านซ้ายอย่างจัง

"เฮ่ย ระวังมีคนบุกโจมตี" เกรนที่เห็นดังนั้นจึงตะโกนออกไปในทั้นที ส่งผลให้คนอื่นๆรีบตื่นขึ้นมาจับอาวุธตนแล้วออกมาล้อมเต็นนางของตนไว้ ต่างส่งสสายตามองไปรอบๆเพื่อหาผู้บุกรุก ส่วนเกรนหลังจากตะโกนไปแล้วก็ลากทหารที่บาดเจ็บไปหลบข้างเต็นของนาริสาก่อน

"พวกเจ้าระวังตัวเอาไว้ เดี๋ยวข้าจะออกไปดูราดราวก่อน" สมชายกล่าว

"งั้นข้าจะแยกไปดูอีกด้าน" เกรนต่อความ

"อืม ที่เหลือฝากคลุ้มคลองผู้หญิงด้วยหละ ระวังตัวกันให้ดีๆ ไม่รู้พวกที่จู่โจมจะมาแบบไหน" สมชายว่า

"ครับ" พวกทหารที่ตอนนี้ตั้งแถวล้อมเต็นเอาไว้ตอบรับ

จากนั้นทั้งเกรนและสมชายต่างวิ่งแยกกันไปคยละทิศเพื่อตรวจสอบรอบๆ

เกรนที่แยกมาสำรวจด้านหนึ่ง ค่อยๆเดินสำรวจไปรอบอย่างใจเย็น เปิดระบบสัมผัสของตนเต็มที่ เข้าแผ่กระแสปราณออกรอบกายเพื่อตรวจสอบในระยะ 10เมตรได้ ไม่นานเค้าก็สัมผัสได้ถึงจุดหนึ่งที่มีกระแสปราณคุ้งผิดธรรมชาติ เขาจึงทำการลบจิตและลมปราณของตนให้ไร่รอยตามที่ได้เรียนมาจากฮาเดส แล้วย่องไปยังจุดนั้นอย่างระวัง

"แฮะๆ เจ้าไม่น่ายิงพลาดเลย" โจรร่างท้วมบ่นขึ้น

"ไอ้ลมบ้าเสือกพัดแบบไม่มีเคล้าเลย มันเลยพลาดไป ข้าไม่ผิดนะ" โจรร่างผอมรีบเก้ตัวกลับไป

"พอๆ พวกเจ้าหยุดเถึยงกัน แล้วพวกมันเห็นพวกเจ้าหรือไม่" หัวหน้าโจรที่ร่างกำลังดีมีกล้าเนื้อตามคนที่เคยฝึกยุทธมา

"ไม่นะ พวกข้ารีบถอยออกมาก่อนเลย ไม่เห็นใครตามมาด้วย" โจรร่างท้วมว่า

"งั้นหรือ ข้าก็ยังสัมผัสไม่ได้ว่ามีคนที่นอกจากพวกเราเข้ามาแถวนี้ พวกมันน่าจะยังหาเราไม่เจอ" หัวหน้าโจร

"หัวหน้าว่าพวกมันจะส่งกำลังออกมามั้ยหละ" โจรร่างท้วมว่า

"ข้าว่าคงมีแต่ไม่น่าหวง เพราะที่สังเกตุมากลุ่มนี้มีคนไม่มากถ้าส่งออกมาคงมีคนสองคนเท่านั้น" เป็นชายหนุ่มร่างเล็กอีกคนกล่าว

"แล้วเราจะเอาไงต่อดีล่อมันมาจุดกำดักเลยดีมั้ย แผนลอบฆ่าที่ละคนมันเหลวไปแล้วนิ" ชายอีกคนที่เงียบมาตลอดกล่าว และยังมีคนอื่นๆสนับสนุนด้านหลังด้วยอีก 5-6คน

"คงต้องทำอย่างงั้นหละ ดูจากการวางตัวตอนเดินทางก็รู้แล้วว่าพวกนี้ฝึกมาดีระดัยหนึ่งเลย ข้าเองก็ไม่อยากไปปะทะตรงๆให้เสียแรง" หัวหน้าโจรเห็นด้วย

"ได้ๆ งั้นพวกข้ากระจายตัวไปตามจุดหละกัน" โจรร่างท้วมว่า

"งั้นพวกเจ้าย้ายกันไปได้แล้ว ส่วนเจ้าหน้าใหม่ตามข้ามา" หัวหน้ากล่าวแล้วไปบอกกับคนร่างเล็กด้านหลัง

เมื่อพวกโจรแยกย้ายกันไปแล้วเกรนที่แอบอยู่ที่พุ่มไม้ห่างออกไปไม่ไกลก็ทำการประมวลว่าจะตามไปเก็บใครก่อนดีเพราะที่เห็นนี้มีร่วมสิบกว่าคน ทั้งหมดล้วนแต่กายปกปิดหน้าตาเอาไว้จนมองไปออกว่าใครเป็นใคร เขาพอแยกแยะได้จากรูปร่างเท่านั้น

"งั้นเราตามเก็บพวกที่จะไปล่อก่อนดีกว่า" แล้วเขาก็ย้ายกายไปยังสองคนที่จะไปเป็นตัวล่อทางด้านข้างเมื่อสพโอกาสก็พุ่งตัวด้วยเคล็ดปราณวนกายลงขาเพิ่มความเร็วในการขยับกายแล้วฟาดไปยังต้นคอทั้งสองอย่างรวดเร็วทำให้พวกมันสลบไปแบบไม่ทันรู้ตัว จากนั้นก็ค่อยไปเก็บโจรคนอื่นๆตามจุดต่างเลื่อยๆเงียบๆจนครบ แล้วจึงเคลื่อนกายไปจัดการตัวหัวโจกเป็นอันดับสุดท้าย

"ทำไม ตั้งนานแล้วยังไม่มีวี่แววพวกที่ไปล่อเลยวะ" หัวหน้าโจรที่อยู่ใต้ต้นไม้ยืนบ่นอยู่ แล้วแหงนหน้าขึ้นไปมองชายร่างเล็กที่ให้มากับตนที่อยู่บนต้นไม้

"เจ้าเห็นอะไรบ้างมั้ย"

"ท่านหัวหน้าข้ายังไม่เห็นอะไรเลย"

"อืมๆ ดูไปดีหละ พวกนี้ทำงานกันชักช้าจังวะ"

ตอนนี้เกรนวิ่งมาใกล้จุดสุดท้ายที่เขาสัมผัสปราณได้แล้วลดความเร็วลงเป้นย่องเข้าไปใกล้แบบช้าๆแทนการวิ่ง

"งั้นข้าน่าจะลองแผ่ปราณไปซักหน่อย" อยู่เจ้าหัวโจกก็เอ่ยขึ้นพร้อมแผ่ปราณออกมาทันที

"ตายหละ" เกรนถึงกับสถบ เพราะเขาไม่ได้ลบจิตปราณของตนที

"เอะ ตรงนั้นใครวะ" หัวหน้าโจรที่แผ่ปราณออกมาไม่ทันไรก็พบคนแปลกหน้าซะแล้ว เข้าเอ่ยเสียงตะหนกพร้อมซัดอาวุธออกไปทางที่สัมผัสได้ทันที

ฝุบ ฝุบ ฝุบ วูบ

เกรนจำต้องกระโดดหลบออกมาจากพุ่มไม้ที่ต้นแอบอยู่ แผ่ปราณของตนไปกดดันอีกฝ่ายทันที

"อุบ ลมปราณมันเกร่งกว่าเรา" หัวหน้าโจรที่มีปราณอ่อนกว่าจึงโดนปราาณของอีกฝ่ายกดดันจนเกิดเหงือขึ้นตามใบหน้า แต่ก็ทำใจสู้ถามไปว่า "เจ้าเป็นใครกัน"

"หึหึ ข้าก็เป็นเพื่อนของคนที่โดนลูกธนูปักแขนนะสิ" เกรนยิ้มกล่าวออกมา แบบสบายๆ เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังด้อยกว่ามาก

"งั้นข้าคงปล่อยเจ้าไปไม่ได้หละ" ว่าแล้วหัวหน้าโจรก็เปล่าปากเกิดเสียงดังสองครั้งทันที

"เออ ถ้าท่านส่งสัญญาณเรียกพวกที่เหลือหละก็ตอนนี้คงโดนมัดอยู่ที่ค่ายของข้าหมดแล้วหละ" เกรนเอ่ย

"หา เป็นไปไม่ได้หลอกอย่ามาหลอกข้าเลย" หัวหน้าโจรโต้

"งั้นดูนี้" ตูบ เกรนโยนผ้าคลุมหน้าหลายผืนลงบนพื้น

"นะ นี้มัน จริงหรือนี้" หัวหน้าโจรเมื่อเห็นก็ตกใจเพราะดูก็รู้แล้วว่าต้องเป็นของพวกตนแน่

"เอาหละ ยอมให้จับกันดีๆเถอะ คืนนี้ข้าเสียแรงตามเก็บพวกเจ้าไปมากแล้วนะ" เกรนเอ่วขู่หวังให้อีกฝ่ายยอมจำนน

"555 ได้เวลาตอบแทนข้าแล้ว คิยะ" หัวหน้าโจรไมม่ยอมจำนนง่ายกับเรียกชื่อคนออกมา

ฝุบ ตุบ ร่ายเล็กกระโดดลงมาขว้างระหว่างหัวหน้าโจรกับเกรนทันที

"เจ้าจงฆ่ามันซะแล้วรีบตามข้าไปที่ซ่อน" หัวหน้าโจรเอ่ยพร้อมหันหลังวิ่งจากไปทันที

"เฮ่ย เจ้า..." เกรนที่จะตามไปกับโดนชายร่างเล็กขยับขว้างทางเอาไว้ พร้อมทั้งปล่อยจิตกดดันออกมา

"เอะ นี้เจ้าใช้จิตได้หรือนี้" เขารับรู้ได้ทันทีที่อีกฝ่ายปล่อยจิตออกมา เกรนจึงต้องรีบปล่อยจิตขยายออกไปลดแรงกดดันอย่างเร็วจึงไม่สามารถตามหัวหน้าโจรต่อไปได้ หันมาจ้องตาชายร่างเล็กแทน

"เจ้าก็เก่งแบบนี้ไม่น่าจะไปเป็นลูกน้องโจจรอ่อนๆแบบนั้นได้เลยนิ" เกรนถามนำทางดูเผื่อมีทางออกง่ายกว่าการสู้กันเพราะเขาไม่ค่อยมั่นใจในการต่อสู่ด้วยจิตเท่าไหร่ ง่ายๆคือเขาไม่ถนัดนั่นเอง

"...." อีกฝ่ายไม่ตอบแต่กลับพุ่งหายไปจากสายตามาโผ่ด้านข้างเกรน ข้างอาวุธลับออกมาใส่อย่างเร็ว

"อะ จ้าก เร็วจริงๆ" เขาสถบแล้วโยกตัวหลบเป็นพัลวัน

อีกฝ่ายเมื่อส่งอาวุธลับออกไปแล้วก็หาหยุดนิ่งไม่ เคลื่อนกายวนไปด้านหลังเกรนแล้วชักมีดสั้นพุ่งเข้าจู่โจมชายหนุ่มทันที

เกรนที่กำลังหลบอาวุธอยู่ได้วางกระแสปราณเอาไว้รอบๆกายตนเอาไว้แล้ว พออีกฝ่ายพุ่งแทงมาก็รับรู้ได้ทันทีจึงเอนตัวหลบไปอีกด้านพร้อมทั้งออกฝ่ายมือแฝงลมปราณซัดมส่อีกฝ่าย

แต่ด้านชายร่างเล็กก็พลิวหมุนตัวหลบได้ เมื่อเท้าแตะพื้นก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง แต่คราวนี้อีกมือกับมีมีดขนาดเล็กอีกเล่มด้วย ตรงเข้ามาโลมรัยเกรนอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาไม่ได้ผนึกปราณทั่วร่างทันก่อนคงได้รับบาดแผลเป็นแน่แท้ตอนนี้เขาใช้ถุงมือที่มีปราณสายแข็งผนึกคลุมเอาไว้ปัดให้การแทงฟันของอีกเแไปด้านข้างแทน คนหนึ่งโหมรุกอีกคนได้แต่รับเท่านั้น

(บ้าจริงเห็นตัวเล็กๆแบบนี้ไหงอึดจังวะ ไม่เห็นจะมีแววเหนื่อยเลย สงสัยต้องใช้ตัวช่วยเพิ่ม) เกรนบ่นในใจ

"ย้ากกกกกก" หลังจากนั้นไม่นานเขาก็สลับการจู่โจมได้แล้วส่งหมัดซ้ายออกไปใส่อีกฝ่าย

ด้ายชายร่างเล็กกับไม่สะท้านจากการปัดพลิกตัวหนุ่มตามแรง ทำให้หมัดคาดใบหน้าไปนิดหนึ่ง แล้วประชิดตัวส่งมีดทั้งสองออกไปหาเกรนที่มีช่องว่างเกิดขึ้น

"แฮะ แฮ่ เสร็จโก๋" แต่เป็นเกรนที่ยิมขึ้นมา พร้อมทั้งเกิดแสงพุ่งออกจากตัวเขาทำให้อีกฝ่ายแสบตาชะงักไปวิ ซึ่งก็พอที่จะทำให้เขาพลิกเกมได้แล้ว เกรนอาศัยจังหวะนี้เองเอนตัวจากวิถีของใบมีด แล้วส่งหมัดแผงปราณเขาท้องน้อยของอีกฝ่ายทันที

ตุบ วูบ โครม

"โอ้ยยยย" เป็นเสียงแรกออกจากปากชายร่างเล็ก พร้อมร่างทีกระเด็นไปชนต้นไม้ด้านหลังอย่างจัง

"เห็นไง เร็วนักโดนแบบนี้ไปทีเดียวจดหละสิ" เขาพุ่งตามไปติดๆ

"ฮึ" ชายร่างเล็กเคล้นเสียงออกมาพยายามลุกขึ้น แต่ก็ไม่ทันเกรนที่ใช้มือข้างชกตรงไปยังหน้าอีกฝ่ายจนหน้าคลุมหลุดออก

"เอะ หน้าก็ดีไม่หน้าเป็นโจรเลย" เกรนหลังต่อยซ้ำไปแล้ว ก็ที่จับแขนสองข้างของชายร่างเล็กไขวหลังกระแทกตัวให้ลงนอนไปกับพื้น แล้วมัดด้วยผ้าคลุมหน้าที่หลุดออกมาทันที

เกรนจึงพิจารณาใบหน้านั้นได้ส่วนยาวเรียวแบบหนุ่มตะวันออก ผมสีดำ คิ้วคมได้ส่วนลับกับตาที่คมเข้มสีฟ้าเข้ม ปากได้รูปแต่ผิวกายนั้นกับนวลคล้ายหญิงสาว ทำให่เขาต้องตะลึงและสงสัยจึงมองลงไปที่อกอีกฝ่ายพบว่ามันราบเป็นปกติจึงบ่นสายหน้าออกไปว่า

"ผิวดีขนาดนี้ไม่น่าเป็นชายเลยแฮะ เสียของๆ"

"ฮืม" ชายร่างเล็กยังคงรั้งหมายหลุดจากพันธนาการ

ผัวะ

"งั้นหลับไปก่อนหละกัน" เกรนจึงใช้สันมือส่งไปยังต้นคอทำให้อีก่ฝายหลับไปอย่างไม่เต็มใจนัก

"เอาหละเรามาดูกันซิ ว่ายังมีซ่อนอีกมั้ย" เขาจึงใช้ปราณแผ่ขยายออกตรวจสอบรอบบริเวณอีกครั้ง

"แย่จริงๆเหมือนหน้าโจกจะหนีไปแล้วจริงๆ แฮะ" เกรนบ่นๆ เมื่อไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นๆในเขตที่เค้าแผ่ออกไป

"เอาหละ สำหรับเจ้านี้คงต้องเสริมเวทหลับเข้าไปด้วยดูถ้าจะเก่งจริงคงฟื้นตัวเร็วแน่ ถ้ามันตื่นระหว่างลากไปเดี๋ยวจะยุ่งยากเปล่าๆ" ว่าแล้วเกรนก็ร่ายเวทกัยคำสาบใส่ตนก่อน ทันนี้เนื่องจากวิชาเวทก็เป็นอีกวิชาที่ตนไม่ค่อยถนัดนักเพราะชอบในมิเรนช่วยๆจัดการให้มากกว่า จึงร่ายกันตัวเองโดนลูกหลงไปด้วยไว้ก่อน แต่เขาก็พบอะไรบ้างอย่างตอยสนองต่อเวทของเขา

"กรรม ไอ้หนุ่มนี้ก็โดนเวทคำสาบหรือเนี่ย ถึงมีแสงตอบสนองเวทกันของข้าได้" เกรนที่เห็นแสงตอบสนองเวทกันคำสาบเรืองมาจากอกของอีกฝ่ายจึงลองตรวจสอบดูอยู่สักพักด้วยความสงสัย

"เฮ่ย นี้มันเวทอะไรฟะ ดูเวทยังไงก็ไม่เข้าใจ วนซะสามสี่ชั้นเลย เหมือนพวกเวทผนึกเลยแฮะ" เกรนเปิดเสื้อดูก็พบว่ามีอักขระเวทสลักอยู่กลางอกอีกฝ่าย

"เหอๆ แบบนี้มันน่าลองแก้ดูแฮะ ท้ายทายกันแบบนี้" เกรนที่ตอนนี้เห็นของแปลกใหม่จึงลืมจุดประสงเดิมทีไปซะแล้ว

เขาลงมือทาบไปยังอกกว้างของชายร่างเล็กแล้วเริ่มร่ายเวทแก้คำสาบแบบพิเศษที่อาจารณ์ฮาเดส(ในความคิดของเขาเอง เพราะฮาเดสไม่ยอมรับว่าตนเป็นศิษย์) สอนมาเพราะสายวิชาการเพิ่มกำลังของตนมีโอกาศทีจะโดนคำสาบได้ง่ายๆซะเองจึงต้องมียาดีเอาไว้แก้ไขซะหน่อย ซึ่งมีทั้งสามแบบเลยคือใช้ทั้งจิต ปราณ และเวทผสมกันจนได้เวทอักขระคลายคำสาบลูกผสมหนึ่งเดียวในโลกขึ้น ซึ่งมันมีความสามารถคลาย ปราณสะกด จิตสะกด หรือ มนต์คำสาบ ได้อย่างแน่นอน

"ไหนดูซิว่าไอ้วิชานี้ของปุ่จะเจ๋งตามที่โมเปล่า ย๊ากกกก" ว่าแล้วเกรนก็เริ่มด้วยการร่ายเวทสร้างอักขระคลายคำสาบลงบนฝ่ามือก่อน แล้วเติมกระแสจิตเข้าไป ช่วยรั้งกระแสปราณให้หล่อร่วมกับวงเวทได้จนเกิดแสงสว่างขึ้น แล้วเกรนก็กดฝ่ามือลงกลางอกทันที

วูบบบบบบบ

"ฮะ เฮ่ยยย อะไรฟะ อ๊ากกกกก"